یادگار ی از سجاد

آدمک آخر دنیاست،بخند --- آدمک مرگ همین جاست،بخند

آن خدائی که بزرگش خواندی --- به خدا مثل تو تنهاست،بخند

دست خطی که تو را عاشق کرد --- شوخی کاغذی ماست،بخند

فکرکن درد تو ارزشمند است --- فکر کن گریه چه زیباست،بخند

صبح فردا به شبت نیست که نیست --- تازه انگار که فرداست،بخند

راستی آنچه به یادت دادیم --- پر زدن نیست که درجاست،بخند

آدمک نغمه ی آغاز نخوان --- به خدا آخر دنیاست،بخند

 

یادگاری از حمید

در ديارى كه مردانش ز نامردى

عصا از كور مى دوزدند

منه خوش باور ساده

محبت جستجو كردم

 

یادگاری از مست راستین

یادمان باشد اگر شاخه گلی را چیدیم

وقت پرپر شدنش ساز و نوایی نکنیم

پر پروانه شکستن هنر انسان نیست

گر شکستیم زغفلت من و مایی نکنیم

.