شعر قاصدک از مهدی اخوان ثالث

قاصدک ! هان ، چه خبر آوردی ؟

از کجا وز که خبر آوردی ؟

 خوش خبر باشی ، اما ،‌اما

گرد بام و در من 

 بی ثمر می گردی

انتظار خبری نیست مرا 

 نه ز یاری نه ز دیار و دیاری باری

برو آنجا که بود چشمی و گوشی با کس 

 برو آنجا که تو را منتظرند 

 قاصدک

در دل من همه کورند و کرند

دست بردار ازین در وطن خویش غریب

قاصد تجربه های همه تلخ 

 با دلم می گوید 

 که دروغی تو ، دروغ 

 که فریبی تو. ، فریب 

 قاصدک 1 هان ، ولی ... آخر ... ای وای 

 راستی ایا رفتی با باد ؟

با توام ، ای! کجا رفتی ؟ ای

راستی ایا جایی خبری هست هنوز ؟

مانده خکستر گرمی ، جایی ؟

 در اجاقی طمع شعله نمی بندم خردک شرری هست هنوز ؟

 قاصدک

برهای همه عالم شب و روز

در دلم می گریند

.

 

نگاهت اسمانم بود و گم شد

دو چشمت سایه بانم بود و گم شد

به زیر اسمان در سایه ی تو

جهان در دیدگانم بود و گم شد

 

باز من دیوانه ام، مستم .

باز می لرزد، دلم، دستم .

باز گویی در جهان دیگری هستم .

های ! نخراشی به غفلت گونه ام را، تیغ!

های ! نپریشی صفای زلفم را، دست!

آبرویم را نریزی، دل !

- ای نخورده مست -

لحظه دیدار نزدیك است

 

خداحافظ ! خداحافظ! سلام ای خوب دیروزم

بدون که من ، تا ته دنیا ، به آتیش تو می سوزم

                            خداحافظ ! خداحافظ! همیشه همدم و همراه

                            دلیل بغض بی وقفه ، دلیل هق هق گهگاه

خداحافظ ! خداحافظ! عزیز خسته از تکرار

مگو تقدیر ما این بود ، محاله بعد از این دیدار

                             خداحافظ ! خداحافظ! سیه پوش سراپا نور

                             شروع ناب هر شعری،تو ای نزدیک دورا دور

خداحافظ غزلساز طناب و شاخه و رویا

صدای ناب روئیدن ، غریق عاشق دریا

                            خداحافظ ! خداحافظ! گل اردیبهشت من

                            پر از نام زلال توست ، کتاب سرنوشت من

خداحافظ ! خداحافظ! دلیل تازه بودنها

خداحافظ ! خداحافظ! تمنای سرودنها

                            خداحافظ ! خداحافظ! سفر خوش راه رویا باز

                             پس از تو قحطی لبخند ، پس از تو حسرت پرواز

 

شعر برای خداحافظی  

بکش دل را شهامت کن مرا از غصه راحت کن
شدم انگشت نمای خلق مرا تو درس عبرت کن

بکن حرف مرا باور نیابی از من عاشق تر
نمیترسم من از اقرار گذشت آب از سرم دیگر

سلام ای کهنه عشق من که یاد تو چه پا بر جاست
سلام بر روی ماه تو عزیز دل سلام از ماست

سلام ای کهنه عشق من که یاد تو چه پا بر جاست
سلام بر روی ماه تو عزیز دل سلام از ماست

 

با این دل ماتم زده آواز چه سازم
 بشکسته نی ام بی لب دم ساز چه سازم 

 در کنج قفس می کشدم حسرت پرواز
 با بال و پر سوخته پرواز چه سازم 

 گفتم که دل از مهر تو برگیرم و هیهات
 با این همه افسونگری و ناز چه سازم

خونابه شد آن دل که نهانگاه غمت بود
از پرده در افتد اگر این راز چه سازم 

 گیرم که نهان برکشم این آه جگر سوز
 با اشک تو ای دیده ی غماز چه سازم 

 تار دل من چشمه ی الحان خدایی ست
 از دست تو ای زخمه ی ناساز چه سازم

ساز غزل سایه، به دامان تو خوش بود
دور از تو، من دل شده آواز چه سازم